Veranderingen in de gezondheidzorg en passend onderwijs toch wel wat haken en ogen….

Sinds 1 januari 2015 is de verantwoordelijkheid van de jeugdzorg van het Rijk overgeheveld naar de gemeenten. Gemeenten moeten hun eigen beleid vormgeven t.a.v. de jeugdzorg binnen de geestelijke gezondheidzorg. Dat heeft geresulteerd dat behandelaars zich konden inkopen om in aanmerking te komen als behandelaar. Heeft een behandelaar geen overeenkomst met de gemeente afgesloten is behandeling niet mogelijk, of ouders moeten het zelf betalen. Dat betekent dat verwijzers, zoals scholen en anderen die met kinderen werken voor een voldongen feit worden gesteld. Doorverwijzen naar een vertrouwd persoon kan daardoor een probleem zijn. Laat ik voorop stellen dat er veel goede behandelaars zijn, maar soms ben je er van overtuigd dat voor een specifiek kind een bepaalde behandelaar een goede match is. Of omdat het gewoon logisch is, zoals blijkt uit het volgende praktijk voorbeeld.

Een gezin met meerdere kinderen waarvan twee al een aantal jaren behandeld worden door een behandelaar uit een aangrenzende gemeente. De ouders hebben goed contact en vertrouwen in de aanpak van deze behandelaar. Nu is een volgend kind ook gediagnostiseerd en heeft een vergelijkbare behandeling nodig als de andere twee. Je zou denken: dan is het in alle opzichten verstandig en handig om naar dezelfde praktijk te gaan. Helaas is dat onder de nieuwe regeling niet meer mogelijk. Ouders worden nu voor de keus gesteld voor verschillende kinderen verschillende behandelaars in de arm te nemen. Deze inperking van mobiliteit en vrije keuze zie ik als een verschraling van onze zorg. Het doet afbreuk aan een zorgvuldig opgebouwde relatie die een goede behandeling ten goede komt. Niet alleen dat, maar ik kan me zo voorstellen ook nog kosten besparend, denkende alleen al aan een versnelde intake.

Maar wat ik nu schets t.a.v. het veranderde beleid in de gezondheidzorg geldt ook voor het onderwijs. Sinds 1 augustus 2014 is het passend onderwijs een feit. Vandaag een heel stuk in het Haarlems Dagblad 26-2-2016 “Ruzie om kinderen uit IJmond” waar een school in Haarlem met een Regio functie binnen het passend onderwijs, keihard tegen op loopt. Samenwerkingsverbanden die hun eigen beleid moeten maken om leerlingen met een specifieke hulpvraag juiste scholing te bedienen, zorgt voor problemen. De bureaucratie zorgt er voor dat instanties zich keihard tegen elkaar opstellen. Het gekissebis door het verschuiven van verantwoordelijkheid en beleidsvorming zonder enige vorm van richtlijnen zorgt voor diversiteit aan regelgeving en daardoor veel onrust.

Den Haag geeft mij een beetje het gevoel dat er door de verregaande bezuinigingsmaatregelen er een puinhoop van gemaakt is. De problemen door hebben geschoven naar de lagere overheden en nu op afstand kijkt hoe het zich zal gaan ontwikkelen….. Dat we met z’n allen moeten bezuinigen is duidelijk, maar we willen toch ook dat wij een land zijn waar het onderwijs excellent is en iedereen goed passende medische hulp kan krijgen?

Tot de volgende keer 🙂

 

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.